Het terrein ligt in het overgangsgebied van oude cultuurgronden naast het natuurgebied ‘Het Drouwenerzand’. Aan de oostkant is er een begroeiing van eiken en berken, waar bewust weinig onderhoud aan wordt gepleegd. Het meest zuidelijke deel is het overgangsgebied naar de oude zandverstuivingen van ‘Het Drouwenerzand’.
Enkele imposante eiken en grove dennen, met hun grillige lage vertakkingen, geven het terrein een fraaie aanblik. In het zuidwestelijke deel staan nog enkele jeneverbesstruiken. Op het terrein komen drie soorten heide voor: de dop-, de struik- en de kraaiheide. Verder staan er verschillende grassoorten, zoals het pijpestrootje en de bochtige smele. Ook zijn er diverse mossoorten te vinden.
Helaas vormen vergrassing en vermossing een bedreiging voor de langzaam groeiende heide. Het is de bedoeling dat de schapen het gras, de opslag van eik en berk en de toppen van de struikheide eten, zodat de heide meer ruimte krijgt om uit te groeien.
Het vlakke gedeelte van het terrein betreft een oude akker die tot voor enkele tientallen jaren nog als landbouwgrond in gebruik is was. Deze grond zal nog een lange weg hebben te gaan, voordat hij weer is opgenomen in de totaliteit van het heidelandschap.
